ຮຸນ

1 ກ. ອິດ, ເມື່ອຍ, ເຫຼືອແຮງ.

2 ວ. ຊົ່ວຊ້າ, ບໍ່ດີ ດັ່ງວ່າ “ເມື່ອນັ້ນຫີນະຊົມເຊື້ອ ຊາຍຮຸນຮຽນຮ່ຳ ຄັນວ່າພະທີ່ຈັ້ງໄລແລ້ວດ່ວນສູນ ແທ້ແລ້ວ” (ສິນ).