ແຄ້ນ

264

1 ກ. ບໍ່ລົງ, ຄາຢູ່ໃນຄໍ,​ ບໍ່ໄຫຼລົງ ເຊັ່ນ ແຄ້ນເຂົ້າ ແຄ້ນນ້ຳເປັນຕົ້ນ.

2 ກ. ຕິດຂັດ, ຄັບໃຈ, ເຄືອງໃຈ ຢ່າງວ່າ “ລືຈັກເຍື້ອນຍາກໄດ້ພໍຍີຍຍາມດຽວໜຶ່ງນັ້ນ ພໍເມື່ອສູລະພາພານພາດດອຍຈົນແຈ້ງ ກຸມພັນແຄ້ນເຄືອງມະໂນຄ້ອຍຄັ່ງ ລືຈັກໃຊ້ແອ່ວອ້ວນໂອມນ້ອງບໍ່ໃຊ່ການ” (ສິນ).