Home » ການໃຊ້ຄຳຟຸ່ມເຟືອຍ ໃນພາສາລາວ

ການໃຊ້ຄຳຟຸ່ມເຟືອຍ ໃນພາສາລາວ

ໂດຍ ຄໍາສັບລາວ

ຄຳວ່າ ຟຸ່ມເຟືອຍ ໃນກໍລະນີໃດໆ ກໍມີຄວາມໝາຍ ກ່ຽວກັບ  ການໃຊ້ຢ່າງເຫຼືອ, ເກີນຄວາມຈຳເປັນ ທີ່ສົມຄວນໃຊ້. ການໃຊ້ຄຳ ເພື່ອເວົ້າ ຫຼື ຂຽນ ກໍມີປະກົດການນີ້ເຊັ່ນກັນ; ໃນນີ້ ຫາກເບິ່ງຈາກແງ່ໜຶ່ງ ກໍຈະເຫັນວ່າ ການໃຊ້ຄຳ ຟຸ່ມເຟືອຍ ຍັງໝາຍເຖິງ ການໃຊ້ຄຳດ້ວຍ ຈຳນວນຫຼາຍ ແຕ່ໄດ້ເນື້ອຄວາມໜ້ອຍ ຫຼື ເນື້ອຄວາມ ແນວຢາກເວົ້າເຖິງນັ້ນມີໜ້ອຍ ແຕ່ໃຊ້ຫຼາຍໆຄຳນັບ ທັງຕົວທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ແລະ ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງນຳມາໃຊ້.

ການຮູ້ຕໍ່ ຄວາມຟຸ່ມເຟືອຍ ໃນການໃຊ້ຄຳນັ້ນ ມີຢູ່ 2 ທາງຄື:

  1. ທາງຈິດຕະສາດແຫ່ງຄວາມຮູ້ສຶກ.

  2. ທາງຄວາມຮູ້ແຫ່ງພາສາສາດ.

ໃນທາງຈິດຕະສາດນັ້ນ ຜູ້ທີ່ສຶກສາຈາກ ການໃຊ້ຄຳ ຟຸ່ມເຟືອຍ ໄດ້ແກ່ຜູ້ຟັງ ເພາະໃນ ຂະບວນການຟັງ ກໍມີການວິເຄາະຄວາມໝາຍ ຂອງຄຳຮ່ວມໄປນຳ. ສ່ວນຜູ້ເວົ້າເອງ ກໍຍາກທີ່ຈະຮູ້ຈັກວ່າ ຕົນໃຊ້ພາສາຟຸ່ມເຟືອຍ ຍ້ອນວ່າ ເວລາເວົ້າ ພາລະຕົ້ນຕໍ ແມ່ນການຈັດຫາ ຄຳມາສະແດງຄວາມຄິດ ແລະ ສັ່ງການ ໃຫ້ອອກສຽງເວົ້າເປັນສຳຄັນ. ການຮູ້ສຶກຂອງ ຜູ້ຟັງ ຈາກການໃຊ້ ພາສາຟຸ່ມເຟືອຍ ທີ່ຕໍ່ເນື່ອງດົນໆ ອາການທີ່ມາກ່ອນ ໄດ້ແກ່ ການເກີດອຶດອັດໃຈ ລຳຄານຫູ ບໍ່ຢາກຟັງ; ຂັ້ນຕອນຕໍ່ໄປ ກໍເກີດອາການເມື່ອຍ ແລະ ໜ້າຕາໂຊບເຊົາ ຫາກຍັງທົນຟັງຢູ່ຕໍ່ໄປ ກໍຟັງເພາະການຄຸມ, ເພາະຈຳເປັນ ແລະ ເພື່ອມາລະຍາດເທົ່ານັ້ນ.

ໃນທາງພາສາສາດ ສາມາດຮູ້ ອາການຟຸ່ມເຟືອຍ ໃນການໃຊ້ ພາສາ ໄດ້ຄື:

  1. ໃຊ້ຄຳເກົ່າຫຼາຍເທື່ອ ເວົ້າໃນສິ່ງດຽວ.

  2. ໃຊ້ຄຳທີ່ມີ ຄວາມໝາຍ ໃກ້ກັນ ຈົນໝົດທຸກໆຄຳມາເວົ້າ ໃນສິ່ງດຽວ ຕົວຢ່າງ: ໃຫ້ໂອລົມສົນທະນາປຶກສາຫາລືກັນ ແລະ ພິຈາລະນາໃຫ້ຖີ່ຖ້ວນ ໃຫ້ລະອຽດຮອບຄອບຄັກແນ່ ເບິ່ງໃຫ້ດີໆຈິ່ງຄ່ອຍ ຕັດສິນໃຈ… ໃນປະໂຫຍກນີ້ ໃຊ້ຄຳຟຸ່ມເຟືອຍຫຼາຍ ຫາກໃນການເວົ້າ ໃຊ້ປະໂຫຍກ ແບບນີ້ຕະຫຼອດ ກໍຈະທະວີ ຄວາມຟຸ່ມເຟືອຍຂຶ້ນ.

  3. ໃຊ້ຄຳທີ່ບໍ່ກົງຄວາມໝາຍ. ດັ່ງປະໂຫຍກໃນຕົວຢ່າງ ຂ້າງເທິງນີ້ ຫາກຢາກໃຫ້ພິຈາລະນາ ກໍໃຊ້ຄຳດຽວ ຕົວທີ່ກ່ຽວຂ້ອງສະເພາະເທົ່ານັ້ນ ບໍ່ຄວນເອົາຄຳອື່ນ ທີ່ມີຄວາມໝາຍນອກຈາກ ທີ່ຢາກໃຫ້ພິຈາລະນານັ້ນມາໃຊ້.

  4. ເພາະຄວາມຮູ້ຄຳ ຕົວທີ່ມີຄວາມໝາຍເໝາະເຈາະ ສຳລັບສິ່ງນັ້ນໆບໍ່ມີ ຕົວຢ່າງ: ອາການປາດດ້ານໜຶ່ງ ຕາມລວງຍາວຂອງສິ່ງເປັນລຳຕົວອ່ອນ ດ້ວຍແນວຄົມ ແລະ ແຫຼມ ໃນພາສາລາວ ມີຄຳສະເພາະ ເອີ້ນວ່າ: ແລ່ ເຊັ່ນ: ແລ່ໄສ່, ແລ່ປາ… ແຕ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ຮູ້ ຄຳວ່າ ແລ່ ກໍຈະເອົາຄຳວ່າ ປາດ ມາໃຊ້ແທນ. ຄຳວ່າ: ແລ່ ກັບ ປາດ ເປັນຄຳໃນກຸ່ມດຽວຄື ການໃຊ້ແນວຄົມ ທຳກັບສິ່ງໃດໜຶ່ງ ໃຫ້ບາດ ຫຼື ຂາດ, ແຕ່ຄວາມໝາຍຂອງ ຄຳແຕ່ລະຄຳ ມີອັນສະເພາະ ຈິ່ງຄວນຮູ້ ແລະ ເລືອກໃຊ້ ໃຫ້ຖືກວ່າ ປາດບໍ່ແມ່ນແລ່ ແລະ ການໃຊ້ຄຳວ່າ ຄູ ແລະ ອາຈານ, ນັກຮຽນ ແລະ ນັກສຶກສາ ກໍບໍ່ຄວນ ນຳມາໃຊ້ ນຳກັນສະເໝີ ຄວນເລືອກໃຊ້ ໃຫ້ຖືກກໍລະນີ.

  5. ເພາະຄວາມຮູ້ ຄວາມໝາຍ ຂອງຄຳບໍ່ແນ່ນອນ ຄື: ເຂົ້າໃຈ ຄວາມໝາຍຂອງຄຳວ່າ ໂອ້ລົມ ປົນເປກັບຄຳວ່າ ປຶກສາ; ສົນທະນາ ປົນເປກັບຄຳວ່າ ພິຈາລະນາ. ຄວາມຄິດ ປົນເປກັບ ຄຳເຫັນ; ຕັດ ປົນກັບຄຳ ບັກ; ພົບ ປົນກັບ ພໍ້; ຄູ ປົນເປ ກັບຄຳວ່າ ອາຈານ; ນັກຮຽນ ປົນເປກັບຄຳວ່າ ນັກສຶກສາ ແລະ ອື່ນໆ. ຫາກຄວາມຮູ້ ໃນຄວາມໝາຍຂອງຄຳ ບໍ່ແນ່ນອນວ່າ ຄຳໃດມີຄວາມໝາຍແນວໃດແທ້ ເວລາໃຊ້ ມັກເກີດການເຮາະໝົດທຸກຄຳ ທີ່ມີຄວາມໝາຍ ໃກ້ກັບຄຳເວົ້າ ພາໃຫ້ທຸກຄຳ ໃນກຸ່ມນັ້ນ ມາຮວມສະແດງນຳກັນ ເປັນພົ້ວເປັນພວງ ແລ້ວແຕ່ຜູ້ຟັງ ຊິຈັບເອົາ ຄວາມໝາຍ ຂອງຄຳໃດ.

ການໃຊ້ພາສາແບບນີ້ ໄດ້ເປັນ ສາເຫດໃຫ້ຜູ້ຟັງໃນເລື່ອງດຽວກັນ ແຕ່ເຂົ້າໃຈໄປຄົນລະເລື່ອງ ຫຼື ບໍ່ຊ່າງຊິເຂົ້າໃຈ. ການໃຊ້ຄຳແບບນີ້ ໜ້າຈະເອີ້ນວ່າ: ໃຊ້ຄຳແບບ ພົ້ວພວງກໍໄດ້ ແຕ່ຍ້ອນ ມີຜູ້ພາໃຊ້ຄຳວ່າ ຟຸ່ມເຟືອຍມາແລ້ວ ກໍເຫັນວ່າ ໄດ້ພາບ ແລະ ເຂົ້າຄວາມດີ ເພາະໄດ້ປຽບເອົາ ການໃຊ້ຄຳແບບນີ້ ຄືກັບໃບໄມ້ທີ່ເປັນຟຸ່ມ ບາງເຂດເອີ້ນວ່າ ພຸ່ມ ແລະ ຄຳວ່າ ເຟືອຍ ກໍໝາຍເຖິງ ຮາກຝອຍ ຂອງຕົ້ນໄມ້ ທີ່ເປັນປູ້ມຢູ່ນອກ ໜ້າດິນ ເຊັ່ນ: ຮາກຕົ້ນໄຮ, ຮາກໂພ, ຮາກໄຄ້… ຫຼື ຫາກໃຊ້ຄຳວ່າ ພົ້ວພວງ ກໍຍັງກ່ຽວກັບ ໝາກໄມ້ ທີ່ເກີດຮ່ວມກັນໃນ ງ່າດຽວກັນນັ້ນເອງ. ການຢາກແກ້ໄຂ ການໃຊ້ຄຳຟຸ່ມເຟືອຍ ທຳອິດຄວນຮຽນຮູ້ ຄວາມໝາຍ ຂອງແຕ່ລະຄຳ ໃຫ້ດີໆ ຕໍ່ໄປຄວນຮູ້ຄັດ ແລະ ຈ້ອນເອົາຄຳ ທີ່ກົງກັບ ເລື່ອງນັ້ນໆໄປໃຊ້. ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດກໍຄື ໃຫ້ມີການເລືອກເຟັ້ນຄຳ ກ່ອນໃຊ້ ແລະ ພະຍາຍາມ ກຳຈັດ ຈິດສຳນຶກ ທີ່ຟຸ່ມເຟືອຍ ຂອງຕົນຖ້າມີ ແລະ ບໍ່ແອມເອົາແບບ ການໃຊ້ພາສາ ທີ່ຟຸ່ມເຟືອຍຂອງຜູ້ອື່ນ, ການແອມແບບອັນນີ້ ມັນເປັນງ່າຍ ເພາະເປັນການ ໃຊ້ພາສາ ທີ່ອອກແຮງໜ້ອຍ ມາດຖານກໍຈຳກັດ ຄື ບໍ່ຕ້ອງເນັ່ນ ຄວາມຊັດເຈນ, ບໍ່ຕ້ອງເນັ່ນ ດ້ານຈິດຕະສາດ ການຟັງ. ແຕ່ຄວນຄຳນຶກວ່າ ການໃຊ້ ພາສາແບບຟຸ່ມເຟືອຍນັ້ນ ບໍ່ແມ່ນ ພາສາລາວຟຸ່ມເຟືອຍ ແຕ່ແມ່ນຕົວທ່ານເອງ ທີ່ໃຊ້ຟຸ່ມເຟືອຍ.

ຮັກພາສາຂອງເຮົາ

ຂ່າວສານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ

error: ຂໍ້ມູນໃນເວັບໄຊນີ້ ຖືກປ້ອງກັນ !!